Geplaatst op 17 juni 2020
Hoe kijk je met elkaar terug op de afgelopen corona-tijd? Starten we de school weer op, kijken we naar de achterstanden of sta je ook stil bij wat deze periode voor onze leerlingen en onszelf heeft betekend? Op het Maarten van Rossem kreeg dat laatste wel een heel bijzondere invulling: leerlingen en medewerkers maakten een gezamenlijk kunstwerk.
Heel intens
“Iedereen heeft wel een papiertje thuis en een blauwe balpen. En iedereen heeft een raam.” Zo klonk het toen Sabine van der Veen en Ingrid van Aert elkaar aan het begin van de corona-tijd troffen. Inmiddels gaf drama-docent Sabine vanuit huis les aan haar leerlingen. Ingrid is beeldend kunstenaar. “Ingrid kwam aangewandeld en op dik twee meter afstand van elkaar raakten we aan de praat over deze gekke tijd. Wat kun je in deze tijd betekenen voor je leerlingen en hoe blijf je met leerlingen in verbinding? We kwamen al snel tot de conclusie dat je als leerling én medewerker iets heel intens aan het ervaren bent.”
Even stilstaan
Nog tijdens diezelfde ‘tuin-ontmoeting’ werd het idee geboren om met elkaar deze corona-periode te verwerken. Vanuit haar bedrijf Hardop Kijken komt Ingrid vaak op scholen, waar ze leerlingen en docenten traint en meeneemt in een kijkproces. Ze zet daarbij graag tekenen en schilderen in. “Als je tekent, kom je letterlijk even stil te staan. Je wordt gedwongen tot waarnemen. Deze periode was toch een tijd waarin we allemaal heel veel moesten en het hoofd regelmatig veel te vol zat. Wij wilden zorgen voor een stukje ruimte en rust.”
“We zijn allemaal een beetje gelijk, we zitten allemaal in dezelfde situatie”, aldus Sabine.
Ook een lesbrief
Het plan werd op school meteen enthousiast ontvangen. Niet veel later kregen de leerlingen uit de 1e, 2e en 3e klassen de opdracht om thuis een raam uit te kiezen en daarvan een foto te maken. “Iedereen kijkt in deze tijd veel uit het raam thuis”, zegt Sabine. “Het raam werd een metafoor.” De opdracht werd om deze foto om te draaien, zodat het plaatje op de kop zou komen te staan. “Puur omdat je het denken dan echt uitzet. Daarmee wordt de werkelijkheid abstracter; het zet een soort onderzoeker in je aan”, legt Ingrid uit. En vervolgens kregen de leerlingen de vraag om het plaatje met blauwe balpen na te tekenen, daarvan een foto te maken en die in te leveren. “Voor mijn collega’s van tekenen en handvaardigheid had Ingrid een lesbrief met PowerPoint gemaakt, zodat de leerlingen ook echt in het verhaal werden meegenomen. Het was dus niet zomaar een opdracht”, aldus Sabine.
Stip op de tijdlijn
Dat is aan het resultaat te zien. Van alle foto’s maakte het tweetal een collage die op het raam bij de aula hangt. Lachend: “Eigenlijk best jammer dat leerlingen nu niet erbij kunnen staan om de tekeningen uitgebreid te bekijken.” Daarom broedt Sabine op een duurzame plek voor het kunstwerk. “Tenslotte hebben we met deze periode – of we er nu blij mee zijn of niet – een stip gezet op de tijdlijn van het Maarten van Rossem”, zegt ze. Ingrid: “Maar het kunstwerk heeft ook echt betekenis. Of een leerling nu een krabbeltje van drie minuten heeft gemaakt of er drie uur lang heel secuur mee is bezig geweest, je ziet in elke tekening de eigenheid en oorspronkelijkheid van de leerling. Je ziet dat er met aandacht is getekend, ook al was het maar drie minuten.”
“Als je tekent, kom je letterlijk even stil te staan. Je wordt gedwongen tot waarnemen. Deze periode was toch een tijd waarin we allemaal heel veel moesten en het hoofd regelmatig veel te vol zat. Wij wilden zorgen voor een stukje ruimte en rust.”
Echt gezamenlijk
Ook de teamleden kregen de vraag om mee te doen. “We zijn allemaal een beetje gelijk, we zitten allemaal in dezelfde situatie”, aldus Sabine. “Natuurlijk moeten we aandacht hebben voor de leerachterstanden en een goede opstart van de lessen op school, maar laten we ieders gemoedstoestand en emoties niet vergeten. Dit is echt een gezamenlijk kunstwerk geworden, dat de ziel van de afgelopen periode laat zien.”
« Terug naar overzicht
-5.png?width=262&height=200&mode=crop)
13
mei
